Dzień dobry,
Zachęcam Państwa do skorzystania z moich usług. W pomocy moim Pacjentom wykorzystuję nowoczesną wiedzę oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe jako specjalista chorób wewnętrznych (internista) oraz specjalista chorób płuc (pulmonolog). Uzyskałam również tytuł doktora nauk medycznych broniąc w 2012 roku pracę doktorską na Uniwersytecie Medycznym w Warszawie – ze specjalizacją w dziedzinie Mykobakteriozy płuc. Przez ostatnie 16 lat mojej kariery zawodowej byłam związana z Katedrą i Kliniką Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii w Szpitalu przy ul. Banacha w Warszawie. Pracuję także jako konsultant-internista w Międzyleskim Szpitalu Specjalistycznym przy ul. Bursztynowej w Warszawie. Oprócz tego jestem do Państwa dyspozycji w kilku przychodniach na terenie Warszawy. Aktualne informacje o terminach moich dyżurów dostępne są w zakładce – Plan tygodnia. Zgodnie z zakresem moich zainteresowań oraz doświadczeniem pomagam Pacjentom m.in. w następujących schorzeniach:
W procesie leczenia wykorzystuję pełen zakres badań diagnostycznych. Samodzielnie wykonuję badania spirometryczne wraz z ich interpretacją, a także badania ultrasonograficzne jamy brzusznej, szyi oraz płuc z ich opisem. Jestem Członkiem Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc, Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego, a także European Respiratory Society. |
Choroby wewnętrzne obejmują schorzenia serca, płuc, przewodu pokarmowego, nerek oraz gruczołów dokrewnych.
Interna obejmuje zarówno choroby cywilizacyjne (jest to grupa chorób występujących często i bardzo często), jak i choroby sieroce (czyli choroby rzadko i bardzo rzadko występujące).
Do najczęściej rozpoznawanych chorób układu sercowo-naczyniowego zaliczamy nadciśnienie tętnicze, które jest chorobą cywilizacyjną. Nadciśnieniem nazywamy podwyższone ciśnienie krwi w układzie naczyń, jeżeli wysokość ciśnienia wynosi powyżej 140 mmHg w przypadku ciśnienia skurczowego i/lub powyżej 90 mmHg w przypadku ciśnienia rozkurczowego. Występuje najczęściej po 50. roku życia i związane jest z różnorodnymi czynnikami: genetycznymi i środowiskowymi (zbyt duża podaż sodu i kalorii w diecie, przewlekły stres, mała aktywność fizyczna). Kolejnym częstym schorzeniem jest hipercholesterolemia, związana z podobnymi czynnikami predysponującymi jak w przypadku nadciśnienia tętniczego. W celu wykrycia hipercholesterolemii należy co 5 lat (najlepiej razem z kontrolą ryzyka chorób układu krążenia) oznaczyć stężenie cholesterolu całkowitego, a w przypadku dużego ryzyka – wykonać pełny lipidogram. | |
Częstym schorzeniem wśród chorób z grupy układu sercowo-naczyniowego związanym z dużym dyskomfortem u chorego jest przewlekła niewydolność serca. Niewydolność serca związana jest z wieloma chorobami serca i naczyń. Jest to choroba, w której dochodzi do zmniejszenia pojemności minutowej serca, przez co do tkanek doprowadzane jest mniej tlenu i składników odżywczych. Najczęstszymi objawami jest zmniejszona tolerancja wysiłku, duszność pojawiająca się po kilku minutach w pozycji leżącej (która zmusza chorego do przyjęcia pozycji siedzącej lub stojącej), kaszel, nocne oddawanie znacznych ilości moczu, obrzęki stóp, kostek, okolicy lędźwiowo-krzyżowej.
Profilaktykę chorób układu krążenia prowadzi się przez całe życie, a jej istotą są regularne wizyty kontrolne oraz stosowanie się do zaleceń lekarskich. |
|
Przykrą i częstą dolegliwością wśród chorób układu pokarmowego jest choroba refluksowa przełyku związana z przepukliną rozworu przełykowego przepony. Choroba ta daje nieprzyjemne objawy, takie jak poczucie zgagi, pieczenie w ustach, ból w klatce piersiowej, ale może manifestować się również jako przewlekły kaszel. Może temu towarzyszyć ból promieniujący do szyi. Objawy są więc podobne do tych, które występują w zawale serca. Leczenie refluksu powinno zostać rozpoczęte, gdy dolegliwości utrzymują się przez dłuższy czas lub gdy często nawracają. Refluks żołądkowy to choroba nawracająca, dlatego wymaga leczenia przewlekłego. Terapię należy kontynuować przez wiele miesięcy lub lat. | |
Częstą chorobą jest również choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy oraz zapalenie błony śluzowej żołądka. Choroba wrzodowa to cykliczne pojawianie się trawiennych wrzodów żołądka lub dwunastnicy. Choroba ta jest wynikiem zaburzeń równowagi pomiędzy czynnikami drażniącymi (kwas solny, pepsyna) i ochronnymi (prawidłowo ukrwiona pokryta śluzem błona śluzowa). Do głównych objawów choroby wrzodowej należy ból o piekącym charakterze i dyskomfort w nadbrzuszu, występujące na czczo lub w 1 do 3 godzin po posiłku. Wrzody żołądka i dwunastnicy bywają też czasem przyczyną przykrego uczucia „pełności” lub rozpierania po posiłkach, a nawet wymiotów. | |
Najbardziej dokuczliwą chorobą spośród chorób nerek jest kamica nerkowa i związane z nią bóle w charakterze kolki nerkowej. Poza tym często do internisty zgłaszają się chorzy z niewydolnością nerek, torbielami nerek, guzami nerek celem diagnostyki ich przyczyny. Choroby nerek w wielu przypadkach rozwijają się nie powodując żadnych dolegliwości. Ból pojawiający się w tych okolicach ciała zwykle ma swe źródło nie w nerkach. Może oznaczać ucisk na korzonki nerwowe lub jakieś schorzenie kręgosłupa. Jest także jednak grupa schorzeń nerek, w których właśnie ból jest pierwszym objawem. To zakażenie dróg moczowych i kamica. Dolegliwości zlokalizowane są w dole brzucha, towarzyszy im gorączka oraz zmiany biochemiczne w moczu. Schorzenia nerek często są następstwem źle leczonych angin czy przeziębień. Postępują latami i zazwyczaj wykrywa się je przypadkowo po zleconej z innego powodu analizie moczu. | |
Spośród chorób gruczołów dokrewnych najczęstszymi chorobami są choroby tarczycy, takie jak: niedoczynność i nadczynność tarczycy, wole, zapalenia. Najczęstsza jest niedoczynność tarczycy, zazwyczaj w przebiegu choroby Hashimoto. Może objawiać się uczuciem ciągłego zmęczenia, senności, kłopotami z koncentracją, pamięcią, zmiennością nastrojów, skłonnością do depresji, marznięciem, obfitymi miesiączkami, suchością i szorstkością skóry, a także wypadaniem włosów, zaparciami, bólami mięśni i stawów, podwyższonym poziomem cholesterolu, a także nieuzasadnionym tyciem. |
To tylko kilka z najczęściej występujących schorzeń narządów wewnętrznych. Specjalista chorób wewnętrznych (internista) zajmuje się szerokim spektrum chorób człowieka dorosłego – zarówno ich diagnozowaniem, jak i terapią.
Pulmonologia – lub zamiennie używana nazwa pneumonologia – to dziedzina medycyny skupiająca się na chorobach płuc, a także chorobach całego organizmu z manifestacją w obrębie płuc.
Najczęstszymi schorzeniami w zakresie chorób płuc są infekcje, w tym ostre wirusowe zapalenia oskrzeli, a także zapalenia płuc o różnej przyczynie (od wirusowych, przez bakteryjne, aż do chorób grzybiczych i mykobakteryjnych). Najbardziej uciążliwymi objawami jest kaszel i duszność. Kaszel występuje w większości chorób płuc, najczęściej związany jest z przewlekłym zapaleniem zatok, astmą, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). Często w chorobach płuc kaszlowi towarzyszy duszność. Duszność może mieć charakter napadu lub być stałym objawem towarzyszącym każdej czynności człowieka. |
|
Astma jest chorobą objawiającą się napadową dusznością z towarzyszącymi napadami kaszlu. Towarzyszy jej ogólny niepokój oraz słyszalne już z oddali świsty i furczenia wywołane utrudnionym przepływem powietrza przez zwężone światło oskrzeli i oskrzelików. W chorobie zazwyczaj występuje również obrzęk błony śluzowej. Utrudnia to przede wszystkim wydostawanie się powietrza z pęcherzyków płucnych drogami oddechowymi na zewnątrz organizmu. Częstość występowania astmy oskrzelowej jest dość duża. Choroby alergiczne, rodzinna skłonność do różnorakich reakcji alergicznych oraz nawracające choroby zakaźne układu oddechowego sprzyjają pojawianiu się astmy. Napady duszności mogą występować nagle, niespodziewanie i podobnie nagle ustępować. Napad astmy kończy się zazwyczaj głębokim wdechem i odpluwaniem przez pewien czas zwiększonej ilości śluzowo-wodnistej plwociny. Bardzo ważne w przypadku astmy jest właściwe leczenie, unikanie czynników wywołujących napad astmy oraz regularna kontrola u lekarza specjalisty. | |
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest chorobą związaną z narażeniem na dymy oraz pyły. Najczęściej jednak jest chorobą związaną z paleniem tytoniu. Charakterystyczna dla tej choroby jest duszność podczas wysiłków. Charakteryzuje się trwałym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe, które zwykle postępuje i wiąże się z nasiloną przewlekłą odpowiedzią zapalną dróg oddechowych i płuc na szkodliwe cząstki lub gazy (głównie dym tytoniowy). Do ogólnej ciężkości choroby u poszczególnych pacjentów przyczyniają się zaostrzenia i choroby współistniejące. Nieodwracalna obturacja oskrzeli jest najważniejszą cechą POChP. Żeby spowolnić rozwój choroby, należy rzucić palenie i ograniczyć przebywanie wśród osób palących, regularnie zażywać leki, unikać zanieczyszczonego powietrza oraz chronić się przed zakażeniami dróg oddechowych. | |
Kolejną grupą chorób objawiających się zazwyczaj dusznością wysiłkową są choroby śródmiąższowe płuc. Są to zazwyczaj rzadko występujące schorzenia płuc. Różnorodne zmiany stwierdzane w badaniach radiologicznych płuc wymagają dokładnej diagnostyki lub obserwacji. Choroby te w swoim naturalnym przebiegu mogą często prowadzić do włóknienia tkanki płucnej, upośledzenia wymiany gazowej, niewydolności oddechowej przewlekłej i inwalidztwa oddechowego. W postępowaniu w takich przypadka skupiamy się na różnicowaniu zmian łagodnych od chorób nowotworowych. Choroby śródmiąższowe płuc zakłócają przepływ oraz wymianę gazów w całym organizmie. Pierwszy etap choroby cechuje się poważnymi problemami z oddychaniem, dusznościami i suchym kaszlem. Ryzyko zachorowania na te choroby rośnie wraz z wiekiem. | |
Mykobakteriozy płuc to choroby spowodowane przez mykobakterie niegruźlicze. Są to bakterie podobne do prątków gruźlicy, jednak nie przenoszące się pomiędzy ludźmi. Szczególne zagrożenie stanowią dla osób z niewydolnością układu oddechowego i odpornościowego, a także alergików i osób starszych. Mykobakterie są bardzo oporne na leczenie. W związku z tym terapia jest długa (trwa przez okres roku od otrzymania ujemnego wyniku posiewu, co oznacza, że leczenie w sumie może trwać nawet 2 lata) i obejmuje stosowanie kilku antybiotyków. |
Badanie ultrasonograficzne to jedna z najnowocześniejszych technik diagnostycznych w medycynie. Na podstawie uzyskanych podczas badania wyników podejmuje się kluczowe decyzje dotyczące leczenia, profilaktyki czy też modyfikacji dotychczas stosowanego leczenia.
Badanie ultrasonograficzne (USG) pokazuje rzeczywisty kształt i wielkość poszczególnych narządów. W ten sposób można ocenić takie narządy, jak wątroba, trzustka, nerki, piersi, tarczyca. Podczas badania USG obrazuje się narządy i tkanki ciała ludzkiego przy pomocy fali ultradźwiękowej. Zazwyczaj w diagnostyce stosuje się ultradźwięki w zakresie od 1 do 10 MHz.
USG jamy brzusznej wykonuje się z różnych powodów, takich jak: różnego rodzaje bóle brzucha, żółtaczki, badanie przyczyny powiększenia obwodu jamy brzusznej, problemy z oddawaniem moczu i kału, nawracające zapalenia pęcherza moczowego, wymioty, biegunki, spadek wagi ciała, anemia, gorączki, a także w poszukiwaniu przyczyny nieprawidłowych wyników badania jamy brzusznej czy badań laboratoryjnych. Według niektórych wytycznych badanie USG jamy brzusznej powinno być wykonywane kontrolnie co 5 lat u każdego dorosłego człowieka. |
|
Ultrasonografia piersi to badanie, do którego nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Można je też przeprowadzić w każdym dniu cyklu miesiączkowego, choć najlepiej jest się na nie zgłosić między 1. a 10. dniem cyklu miesiączkowego. USG piersi zalecane jest dla kobiet powyżej 30. roku życia jako badanie kontrolne. Poza tym wskazaniami do wykonania USG piersi są: ból piersi, wyczuwalny przez dotyk guzek piersi, obecny wyciek wydzieliny z sutka, kontrola guzków łagodnych. USG należy kontrolnie wykonywać u osób z wywiadem występowania raka piersi w rodzinie, a także u osób stosujących hormonalną terapię zastępczą i antykoncepcję hormonalną jako uzupełnienie badania mammografii.
Ultrasonografia przezklatkowa płuc jest użyteczną i niedrogą metodą diagnostyczną mającą swoje zastosowanie w rozpoznawaniu chorób płuc. Jej głównymi zaletami są: brak przeciwwskazań do wielokrotnego wykonywania badania, brak narażenia na promieniowanie jonizujące oraz nieinwazyjność. Ultrasonografia płuc opiera się głównie na interpretacji interfaktów związanych z oddziaływaniem fal ultrasonograficznych i chorobowo zmienionej tkanki płuc. Niezaprzeczalną zaletą ultrasonografii jest jej wysoka czułość w diagnozowaniu płynu w jamie opłucnej, co pozwala na diagnozowanie tego schorzenia oraz regularną kontrolę. |
|
Do badania ultrasonograficznego tarczycy i szyi również nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Badanie wykonuje się zarówno w przypadku stwierdzenia nadczynności, jak i niedoczynności tarczycy, powiększenia obwodu szyi, diagnostyki przyczyny kaszlu i duszności, wyczuwalnych guzków tarczycy, widocznej deformacji szyi, a także w przypadku podejrzenia powiększenia węzłów chłonnych szyi. USG ślinianek jest podstawowym badaniem obrazowym w diagnostyce ślinianek. Powiększenie lub bolesność ślinianek (przyusznych oraz podżuchwowych) zawsze wymaga diagnostyki ultrasonograficznej. Do najczęstszych zmian patologicznych stwierdzanych w czasie USG ślinianek należą: kamica przewodów wyprowadzających ślinianek, stany zapalne, łagodne oraz złośliwe zmiany guzowate. Powiększenie lub bolesność uciskowa należą do najczęstszych powodów zgłaszania się chorych na badania USG węzłów chłonnych. Najczęstszymi przyczynami powiększenia węzłów chłonnych są choroby nienowotworowe – zakażenia bakteryjne lub wirusowe. Przyczyn powiększenia się węzłów chłonnych jest jednak wiele, a do najgroźniejszych zaliczamy nowotwory pierwotne. Badanie USG pozwala z dużą dokładnością ocenić, czy badany węzeł chłonny ma podejrzany charakter i czy wymaga pilnej diagnostyki inwazyjnej (np. biopsji). |